Do Lidki z Poznania

Nasze muzeum ma przyjemność gościć turystów w różnym wieku, mniej lub bardziej zainteresowanych, takich, którzy trafiają do Łęczycy przejazdem, a także i tych, którzy nasze miasto czynią głównym celem swoich podróży. Wszystkim staramy się jak jak najobszerniej zaprezentować wystawy muzealne, tak zachęcająco o nich opowiadać, by wyjeżdżali usatysfakcjonowani.

Bywają też sytuacje odwrotne. Mamy bowiem często do czynienia z turystami, którzy z różnych powodów pozostają w naszej pamięci na dłużej.

Na początku lutego gościliśmy turystów z Poznania. W grupie złożonej wyłącznie z osób dorosłych, znajdowała się także mała Lidka. Była bardzo zainteresowana, ciekawa i pilnie słuchała naszych opowieści. Nic więc dziwnego, że w czasie prezentacji ekspozycji etnograficznej wiele razy zwracałam się wprost do niej. Informacje, które przekazywałam były bowiem jasne i zrozumiałe dla dorosłych, lecz Lidka musiała je otrzymać w rozszerzonym kontekście.

Kiedy po zakończeniu oprowadzania zapytałam Lidkę, co zapamięta z wizyty w naszym muzeum, dziewczynka zawahała się na moment, a następnie odpowiedziała, że swoje wrażenia postara się narysować. Poprosiłam, by przysłała nam ten rysunek. W zamian obiecałam, że napiszę o nim na naszej stronie.

Lidka dotrzymała słowa, rysunek dotarł, więc i ja wywiązuję się z obietnicy.

Lidko z Poznania, rysunek robi wrażenie. Widzę na nim i diabła Borutę, i sowę pilnującą skarbów, sznur korali (pamiętasz, że łęczycanki nosiły co najmniej trzy sznury), jest kołyska, a w niej Boluś ze smoczkiem w buzi (ten dawny smoczek nazywał się mojda), jest też rzeźba wyobrażająca pawia, są nawet lochy zamkowe.

Lidko, zapamiętałaś z tej wycieczki naprawdę dużo. Bardzo się cieszę, że potrafiłam Cię zainteresować nowymi, często trudnymi tematami, a Ty tę wiedzę opanowałaś znakomicie.

Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś przyjedziesz do Łęczycy i do naszego muzeum. Już dziś Cię zapraszam.

Pozdrawiam serdecznie Ciebie i Twoich Rodziców

Anna Dłużewska – Sobczak

Kustosz Muzeum w Łęczycy