Strona wykorzystuje COOKIES w celach statystycznych, bezpieczeństwa oraz prawidłowego działania serwisu.
Jeśli nie wyrażasz na to zgody, wyłącz obsługę cookies w ustawieniach Twojej przeglądarki.

Więcej informacji Zgadzam się

aktualności

Krzyżacy
2020-07-22



Środek lipca to czas rozmaitych rocznic związanych z Wielką Wojną z Zakonem Krzyżackim. Część z nich związana jest bezpośrednio z Łęczycą i o nich dzisiaj chcemy przypomnieć.


Gdy w 1409 roku wybuchło powstanie na Żmudzi, Krzyżacy pragnęli dowiedzieć się jak wobec tego wydarzenia zachowa się Królestwo Polskie. Władysław Jagiełło wyznaczył na 17 lipca termin zjazdu w Łęczycy, podczas którego chciał wypracować z elitami politycznymi wspólne stanowisko. Chciano pokojowo zakończyć spór, ale Polacy byli także gotowi chwycić za broń i wspomóc Litwinów. Zadecydowano o wysłaniu posłów do Malborka. Ich próba mediacji zakończyła się porażką i wielki mistrz Ulrich von Jungingen dokonał aktu wypowiedzenia wojny.


Pierwsze działanie wojenne rozpoczęły się niemalże od razu co było sporym zaskoczeniem dla Polaków. Krzyżacy szybko zajęli ziemię dobrzyńską. Kontrakcja ze strony polskiej nastąpiła dopiero we wrześniu, kiedy wojska królewskie wymaszerowały z Łęczycy i Wolborza. Doszło m.in. do odzyskania Bydgoszczy, ale ogólnie działania nie były przeprowadzane na szeroką skalę. Zima 1409/1410 to próby arbitrażu ze strony Wacława Luksemburczyka i przygotowywania do walnej rozprawy w kolejnym roku.


Plan Polaków przewidywał przeniesienie działań wojennych na tereny państwa krzyżackiego. 9 lipca 1410 roku wojska koronne przekroczyły granicę i po kilku dniach spotkały się z Krzyżakami na polach pod Grunwaldem. 15 lipca doszło do walnej rozprawy, która zakończyła się zdecydowanym zwycięstwem koalicji polsko-litewskiej. Podczas starcia poniosło śmierć 200 braci zakonnych. Część jeńców pojmanych w bitwie była przetrzymywana na zamku w Łęczycy, gdzie oczekiwali na wykup z niewoli.


Po zwycięstwie wojska polsko-litewskie ruszyły na Malbork, zajmując po drodze poddające się krzyżackie zamki. Przystąpiono do oblężenia stolicy państwa zakonnego, w trakcie którego wyszła na jaw nieznajomość sztuki oblężniczej. Ostatecznie, wobec rezygnacji z dalszej walki Litwinów i Mazowszan, zrezygnowano z prób zdobycia fortecy.


Ostatnim akordem wojny była bitwa pod Koronowem. W 1411 roku w Toruniu zawarto pokój, na mocy którego Polacy odzyskiwali Ziemię Dobrzyńską, a Litwini Żmudź. Potęga Zakonu Krzyżackiego została poważnie nadszarpnięta.


Do walnej rozprawy z Zakonem doszło za panowania Kazimierza Jagiellończyka w czasie wojny trzynastoletniej. Król gościł wtedy często na łęczyckim zamku, który stanowił swoiste „centrum dowodzenia”. W wyniku tego konfliktu Zakon stracił całkowicie swoją dawną siłę i przyspieszony został proces rozkładu jego struktur. Wraz z tym zjawiskiem zmalało także znaczenie łęczyckich fortyfikacji, wzniesionych przez Kazimierza Wielkiego właśnie w obliczu krzyżackiego zagrożenia w tym rejonie. I tak pokonanie dawnego wroga Królestwa Polskiego paradoksalnie przyczyniło się do degradacji królewskiego zamku w Łęczycy.



Partnerzy Muzeum w Łęczycy

homeaktualnościo muzeumdla zwiedzającychimprezyoferta muzeumsponsorzygaleriaENGLISHDeklaracja dostępnościdotacje/zamówienia publicznemapa serwisu
copyright © 2017 | wykonanie serwisu IRN Multimedia