Pogawędki o eksponatach

Jestna naszej stałej ekspozycji archeologicznej eksponat, który zwraca szczególną uwagę i budzi zrozumiałe zainteresowanie. To drewniana figurka wyobrażająca;

Fallus

Na przełomie lat 40. i 50. XX wieku na grodzisku pod Łęczycą, miały miejsce prace wykopaliskowe, prowadzone w ramach badań nad początkami państwa polskiego. W czasie ich trwania odkryto wiele interesujących przedmiotów, dzięki którym można było lepiej poznać życie i zwyczaje mieszkańców tego dawnego grodu. W połączeniu z wynikami innych badań, uzyskano możliwość wyciągnięcia bardziej ogólnych wniosków na temat materialnej i duchowej sfery życia wczesnośredniowiecznej społeczności.

W 1950roku, z dna jednej ze studni grodowych datowanej na koniec X wieku,wydobyto m. in. drewniane wiadro, wytoczony z drewna nadpalony kielich oraz dwie figurki drewniane. Jedna z nich przedstawiała prymitywny wizerunek głowy ludzkiej, przechodzący ku dołowi w fallus. Figurka druga, podobna do pierwszej, miała odłamaną część górną. Archeolodzy obecni przy odkryciu znaleziska nie mieli wątpliwości, że pozyskane przy tej okazji obiekty mają magiczne znaczenie.

Do dzisiaj, na terenie Polski odkrycia tego rodzaju mają charakter unikatowy. Podobne natomiast przedmioty, wykonane z różnorodnego tworzywa, były dobrze znane w Skandynawii w X – XI w. Wiązano je z kultem bogini płodności Freya. Miały one chronić przed chorobami i złymi duchami oraz zapewnić płodność.

Wydaje się więc, że i nasze tumskie fallusy miały silny związek z naturą jako symbol urodzaju i sił rozrodczych.