aktualności
Pogawędki o eksponatach
Tematem kolejnej pogawędki będzie
Wycinanka
Wraz z uwłaszczeniem polskiej wsi (1864 r.) wśród jej mieszkańców narodziła się potrzeba podkreślania własnej tożsamości i odrębności regionalnej. Działania w tym zakresie koncentrowały się m. in. na akcentowaniu różnic, dotyczących odzieży i stroju,obejmowały także najbliższe otoczenie, domy i zagrody. Szeroko pojęta aktywność estetyczna dotarła również na wieś łęczycką.
Był to czas, kiedy do
powszechnych należał już w naszym regionie zwyczaj bielenia wapnem ścian izb i budynków.
Odświeżanie odbywało się zwykle raz w roku, na wiosnę. Usuwano wtedy stary i przygotowywano nowy
wystrój wnętrz. Wśród najczęściej używanych elementów dekoracyjnych znajdowały się: słomiane pająki,
korony i girlandy z bibułowych kwiatów oraz barwne wycinanki.
W naszym regionie na wycinanki mówiło się:
krążek,kółko lub
gwiozdka. Do ich przyklejania na pobielonych wapnem ścianach i
belkach sufitowych używano kleju, zrobionego z mąki i wody.
Łęczycką wycinankę charakteryzował kolisty kształt i niewielka średnica:od 8 do 12 cm oraz zawsze ząbkowany brzeg. Wycinano je, nożycami do strzyżenia owiec, ze specjalnego gatunku papieru glansowanego w jasnych, pastelowych kolorach. Papier składano kilkakrotnie, co pozwalało na uzyskanie kompozycji o promienistym układzie wzorów. Przeważały w nich motywy geometryczne, roślinne lub fantazyjne.
Obok wycinanek kolistych, popularne były też rózgi i wstęgi. Rózgi wyobrażały rośliny w doniczkach czyli ziela, które miały sztywne,symetrycznie rozmieszczone listki. Natomiast wstęgi powstawały z dwu pasów zielonego, glansowanego papieru. Łączył je czerwony, okrągły kwiat o stożkowatych płatkach, formowanych z wąskich, papierowych pasków.
Wycinanki były zwykle dziełem kobiet. Ze względu na zdolności i umiejętności manualne cieszyły się powszechnym szacunkiem. Na wsiach panowało przekonanie, że dziewczę tana wydaniu,których prace wzbudzały szczególny zachwyt,miały zwykle większe szanse na zamążpójście niż te, które talentu takiego nie posiadały.
Zwyczajzdobienia wnętrz mieszkalnych wycinankami, utrzymał się w naszymregionie do początków I wojny światowej.