Pogawędki o eksponatach

Z muzealnego działu historycznego pochodzą

Skrzynia cechowa oraz obesłanie cechowe

Skrzynia trafiła do nas w 1975 r. Należała do cechu rzeźników i datowana jest na 1882 rok. Jej wymiary: 28 cm x 32 cm x 57 cm. Zamykana na dwa klucze. Na przedniej ścianie widnieje para serc z malowanymi na złoto głowami krów oraz skrzyżowane siekiery. Zaznaczono także inicjały fundatorów: MM oraz MO (niestety niezidentyfikowane).

Niewielkie wymiary (8,5 cm x 6 cm) oraz kształt precla ma metalowe obesłanie cechowe. Znajduje się w naszym posiadaniu od 1972 r.

Skrzynia wraz z obesłaniem należały do najważniejszych własności poszczególnych cechów rzemieślniczych. Pełniły funkcję symboliczną. W skrzyni przechowywano: statuty, przywileje, księgi, tłoki pieczętne, insygnia władzy oraz klejnoty i pieniądze. Pieczę nad skrzynią sprawowali starsi cechu.

Fundatorami skrzyń były bractwa cechowe lub mistrzowie. Na wiekach umieszczano ich nazwiska lub inicjały. Skrzynie robiono z drewna lub metalu. Niektóre wyposażano dodatkowo w skrytki i szuflady. Prawie wszystkie miały kilka zamków, a klucze do nich posiadały osoby, zajmujące wysokie pozycje w hierarchii cechowej. Na spotkaniach cechu musieli być obecni wszyscy posiadacze kluczy.

Zebrania członków, nazywane schadzkami, zwoływali starsi cechu, wyznaczając datę i godzinę. Wiadomość przekazywano sobie poprzez obesłanie cechowe. Ten, z reguły ozdobny metalowy lub drewniany przedmiot z godłem cechu, specjalny posłaniec dostarczał do najbliższego warsztatu. Mistrz, który otrzymał obesłanie, zobowiązany był do przekazania go następnemu warsztatowi wraz z informacją o terminie spotkania.

Wniesienie skrzyni do pomieszczenia, w którym odbywała się schadzka oraz jej otwarcie było sygnałem rozpoczęcia spotkania członków cechu. Zamknięcie skrzyni znaczyło jego zakończenie.