Jednym z piękniejszych i bardziej oryginalnych eksponatów na muzealnej wystawie artystycznej jest:

Gerydon

Mebel ten służył jako podstawa pod świecznik, lampę, ozdobną wazę lub rzeźbę. W dawnych, obszernych salonach był także elementem dekoracji wnętrza.

Nasz gerydon datowany jest na II połowę XIX w. i ma prawie 150 cm wysokości. Został wykonany z ciemnego, prawie czarnego drewna lipowego. W jego centralnej części, umocowanej na solidnej podstawie - bazie, znajdują się dwie figurki wyobrażające putta. Jeden z nich ukazany jest w pozycji półleżącej, drugi trzyma w dłoniach róg, wyłaniający się z liści akantu. Figury nawiązują do rzeźb w stylu weneckim z okresu II cesarstwa. Putto to mały, nagi chłopiec jest popularnym motywem dekoracyjnym w sztuce renesansu i baroku.

Gerydony rozpowszechniły się w meblarstwie europejskim w II połowie XVII w., głównie we Włoszech i Francji. Przybierały rozmaite formy: od prostej kolumny czy postumentu po misternie wykonane figury, inspirowane greckimi lub rzymskimi rzeźbami, przedstawiającymi kobiety i mężczyzn niosących na głowach kosze ofiarne.

Nazwa tego mebla pochodzi od obsługującego arystokrację ciemnoskórego pazia, zwanego gueridons.

Z czasem gerydonem zaczęto też nazywać podręczne stoliki, służące do podawania kawy lub słodyczy.

Nasz muzealny gerydon służy jako podstawa, na której umieściliśmy kompozycję kwiatową.