Pogawędkio eksponatach

Tematemkolejnej naszej opowieści jest instrument muzyczny. Ale jaki! To :

Diabelskieskrzypce

Znalazł je na wysypisku śmieci jeden z mieszkańców Łęczycy. Donaszych zbiorów trafiły w 2016 r.

Pierwotniediabelskie skrzypce były obrzędowym instrumentem przebierańców. Zczasem pojawiły się w zespołach folklorystycznych, w którychpełnią rolę perkusyjną, a zarazem są swego rodzaju ciekawostką.

Klasycznediabelskie skrzypce składają się listwy drewnianej, zzamontowanymi na niej strunami i pokrętłem, umożliwiającym ichregulację. W części dolnej znajduje się pudło rezonansowe, zaśw górnej - blaszane talerze oraz wiszące blaszki – brzękadła. Tuteż przywiesza się dla ozdoby pęk kolorowych wstążek.

Naszeskrzypce mają przymocowane na listwie trzy struny oraz bębenek zrysunkiem diabła. Listwę zwieńcza drewniana figurka, wyobrażającasiedzącego diabełka z rękoma ułożonymi na kolanach. Z dużymprawdopodobieństwem można stwierdzić, że są kopią oryginalnychskrzypiec z terenu, a zostały wykonane w 1982 r.

Gra na diabelskich skrzypcach polega na szarpaniu strun, uderzaniulub pociąganiu smyczkiem po strunach i pudle rezonansowym orazpotrząsaniu instrumentem i stukaniem nim o podłoże.

Wartododać, że swego czasu piękne, diabelskie skrzypce znajdowały sięw zestawie instrumentów kapeli ludowej, działającej przy DomuKultury w Łęczycy. Skonstruował je Henryk Bednarek (1951 - 2003) -niezwykle wszechstronny rzeźbiarz ze Świnic Warckich.