587 lat temu, 15 grudnia 1433 r. w Łęczycy zawarty został rozejm polsko – krzyżacki, kończący działania zbrojne na ziemiach Korony. Zawieszenie broni miało obowiązywać przez 12 lat, jednak już w czerwcu 1435 r. Krzyżacy złamali jego postanowienia, atakując Litwę. Ostatecznie 3 grudnia 1435 r. zawarto pokój w Brześciu Kujawskim.

Przyczyną wojny była próba uderzenia w unię polsko-litewską przez zakon krzyżacki. Po śmierci księcia Witolda, wielkim księciem litewskim został najmłodszy brat Władysława Jagiełły – Bolesław Świdrygiełło. Nowy władca Litwy chciał usamodzielnienia, więc poszukiwał pomocy m.in. u wielkiego mistrza zakonu Paula von Russdorffa. Jego działania doprowadziły do wojny Łuckiej, w 1431 r., którą kończy bitwa pod Dąbrówką.

Ingerencja w wewnętrzne sprawy korony nie mogła pozostać bez echa. W 1432 r. Władysław Jagiełło w Pabianicach zawarł przymierze z czeskimi husytami, ściśle mówiąc z radykalną frakcją „sierotek” pod wodzą Jana Čapka z Sán. Sojusz polsko-czeski miał na celu przeprowadzenie najazdu na ziemie zakonne, podczas którego jak największy obszar państwa krzyżackiego miał ulec spustoszeniu. Działania te miały zniechęcić zakon do antypolskich wystąpień. Cel ten został zrealizowany, znacznym zniszczeniom uległo Pomorze Gdańskie, jednak sam Gdańsk nie został zajęty.

Najazd ukazał słabość militarną zakonu, który nie wydał walnej bitwy wojskom polsko-czeskim. Zrozpaczeni Krzyżacy 13 września 1433 w Jasińcu zawarli zawieszenie broni, które trwać miało do końca roku. Ostatecznie rozejm został zawarty w Łęczycy.