Pogawędki o eksponatach

Jest na wystawie etnograficznej rzeźba budząca zainteresowanie turystów. Jest ono tym większe, kiedy pada nazwa rzeźby. A brzmi:

Dydko

Co to jest dydko? A właściwie – kim był dydko? - tak bowiem należałoby zdać pytanie.

Otóż dydko to taki zapomniany już stworek, przed którym dawniej matki przestrzegały swoje dzieci, kiedy te zachowywały się nagannie i musiały być skarcone. Dydko wzbudzał strach. W przypadku nieposłuszeństwa dzieci lub niegrzecznego zachowania miał je zjadać.

- Nie psoć, bo jak będziesz niegrzeczny to przyjdzie dydko i cię zje – straszyły rodzicielki.

W związku z tym wyobrażano sobie, że dydko jest nieduży, ma krępą, przysadzistą sylwetkę i duży brzuch. Chodzi na słomianych nogach, a palce rąk ma zrośnięte błoną jak kaczka. Nosi krótkie porteczki i zieloną czapkę z sitowia.

Figurkę wyobrażającą dydka wyrzeźbił w 1959 r. Ignacy Kamiński (1883-1994) z Oraczewa gm. Witonia. Jest to jedyna rzeźba w naszych zbiorach przedstawiająca tego stworka – straszka. Co ciekawe, wśród turystów odwiedzających nasze Muzeum dość często znajdują się osoby, które kojarzą dydka z dzieciństwa i pamiętają też zasłyszane o nim opowieści.