Pogawędki o eksponatach

Przedstawiamy jedną z najbardziej cenionych rzeźbiarek regionu łęczyckiego, a równocześnie jedną z najbarwniejszych postaci wśród licznego grona naszych twórców ludowych. To:

Filomena Robakowska (1902-1981)

Urodziła się i mieszkała w Witoni. Jak wielu innych, późniejszych artystów, swoją przygodę z rzeźbiarstwem zaczynała od strugania ludzików i ptaszków z drewna, doglądając równocześnie pasących się na łące krów. Zdolna dziewczynka sprawnie posługiwała się szydełkiem i drutami, a spod jej rąk wychodziły serwetki, obrusiki, firanki i szmaciane lalki. Te ostatnie, kiedy jej się znudziły, przekazywała koleżankom.

Wróciła do rzeźby jako dojrzała kobieta, zachęcona sukcesami artystycznymi Ignacego Kamińskiego z pobliskiego Oraczewa. Jej kontakt z drewnem, tym razem już na poważnie, trwał do końca życia.

Rzeźbiła bohaterów znanych bajek i osoby zapamiętane w dzieciństwie. Te pokazywała przy pracy i zabawie, w życiu codziennym. Ze szczególną pieczołowitością i zamiłowaniem tworzyła figurki wyobrażające królowe, władców, rycerzy, a także znane postaci historyczne.

Jej twórczość od zawsze zwracała uwagę zdecydowanymi barwami i żywą kolorystyką oraz umiejętnym eksponowaniem detali. Dla ich podkreślenia, twórczyni chętnie używała złotej i srebrnej farby. Przydawało to jej rzeźbom nadzwyczajnej, bajkowej wręcz ekspresji, którą sama Filomena Robakowska promieniowała prywatnie, na co dzień.

Była kobietą życzliwą i otwartą. Lubiła barwne chusty i kolorowe przepaski na głowę.

Przekazała do Muzeum swój strój, który nosiła w czasie festiwali i kiermaszów sztuki ludowej. Wprawdzie ma on niewiele wspólnego z tradycyjnym łęczyckim strojem ludowym, ale znakomicie oddaje charakter rzeźbiarki, jej gust i zmysł estetyczny. Pasiasta spódnica, biała bluzka i czerwony serdaczek z mnóstwem wstążek i cekinów oraz sznurami korali są najlepszą ilustracją artystycznej duszy tej rzeźbiarki.

Filomena Robakowska jako osoba nietuzinkowa, wyrazista i mocna, sama stała się tematem rzeźb. Mamy w zbiorach dwie prace, przedstawiające tę twórczynię.

Jedną wykonał kolega - rzeźbiarz Tadeusz Kacalak. Przedstawił rzeźbiarkę tak, jak ją zapamiętał z oficjalnych spotkań łęczyckich twórców ludowych. Autorką drugiego wyobrażenia jest Jadwiga Matusiak – córka Filomeny, która pokazała matkę tak, jak widywała ją na co dzień, w domu.

Rzeźby, od lewej:

Tadeusz Kacalak Filomena Robakowska, 1982 r.

Jadwiga Matusiak Filomena Robakowska, 1985 r.