Diabelskie schodki

Jak już donosiliśmy, po przerwie spowodowanej epidemią koronawirusa, nasze Muzeum otworzyło szeroko bramę i wznowiło normalną działalność.

Obowiązkowe wymogi sanitarne sprawiły, że wprowadziliśmy m.in. bezkolizyjną trasę zwiedzania. Przydatny okazał się pierwotny sposób komunikacji wewnątrz zamku, jaki stosowany był od XVI w.

Tak więc wchodzimy do sal wystawowych z dziedzińca, a następnie krętymi schodami kierujemy się na pierwsze piętro. By dostać się jeszcze wyżej,musimy pokonać wąskie, tajemne przejście, mieszczące się wewnątrz muru zamkowego. Przejście to nazywane jest także„Diabelskimi schodkami”.

Nie bez przyczyny pojawiają się tu przymiotniki tajemne i diabelskie, bowiem schodki:

- są udostępniane rzadko i tylko okazjonalnie,

- o ich istnieniu wiedzą tylko nieliczni,

- nie każdy jest wstanie je pokonać, bo są wąskie, kręte, ciemne i niebezpieczne,

- korzysta z nich sam diabeł Boruta.

Czart ten bowiem uprawia nieustanne wędrówki po zamku. Nie zawsze jednak ma ochotę spotykać się z ludźmi. Znika wtedy pośpiesznie w przejściu w murze. Czasem udaje się zobaczyć czarny koniec jego długiego ogona.

Gdyby ktoś zechciał przekonać się o tym osobiście – zapraszamy.Proponujemy skorzystać z jedynej i niepowtarzalnej okazji i przespacerować się po zamku trasą, którą pokonywali niegdyś jego dawni mieszkańcy. I na chwilę przenieść się w przeszłość.To nie lada gratka!

Warto też dodać,że diabelskie schodki udostępniamy tylko w nadzwyczajnych okolicznościach. Chcecie zobaczyć Borutę? Ta możliwość w łęczyckim zamku jest zawsze bardzo prawdopodobna, ale teraz graniczy wręcz z pewnością.

Do zobaczenia!