aktualności
Pogawędki o eksponatach
2 lutego przypada jedno z najstarszych świąt chrześcijańskich - Święto Ofiarowania Pańskiego, zwane także Świętem Matki Boskiej Gromnicznej. Ta data wyznacza również koniec zwyczajów bożonarodzeniowych: choinek, śpiewania kolęd i wizyt duszpasterskich. Święto ilustruje rzeźba:
Na Gromniczną
Tego
dnia wierni przynoszą do kościołów przystrojone świece, by je
pobłogosławić. Zgodnie z utrwalonymi przez wieki wierzeniami
poświęcona świeca zyskiwała niezwykłą moc. Dawniej, po powrocie
z kościoła wypalano nią krzyż na belce sufitu. Płomień świecy
służył też do rozniecania wszystkich ogni w domu: w kuchni, w
piecach, lampach a także w lampce oliwnej wiszącej przed świętym
obrazem. Jeszcze do niedawana świecę przechowywano wraz z palmą
wielkanocną. Wierzono, że wspólnie strzegą domostwo i jego
mieszkańców przed wszelkim złem. Poświęconą świecę zwano
również gromnicą, jako że postawiona w oknie w czasie burzy,
miała chronić dom przed uderzeniami piorunów, gromów. Jej płomień
bronił też ludzi przed wilkami, złymi mocami, odwracał czary i
złe uroki oraz leczył choroby.
Płonącą gromnicę wkładano w ręce osoby zmarłej, aby światło towarzyszyło jej w ostatniej drodze.
Autorem rzeźby Na Gromniczną (1989) jest Paweł Flakiewicz, mieszkaniec naszego miasta. Bohaterki jego pracy to łęczycanki. Kobiety mają na sobie suknie w barwach naszego regionu. Ich głowy przykrywają białe chusty kamelowe. Zwane także łęczyckimi, chusty te są charakterystyczne dla naszego regionu.
Chusty, ręcznie robione z cienkich nici kamelowych (kamlotowych), ozdobione koronkami wykonanymi na widełkach, były elementem zimowego, tradycyjnego ubioru kobiecego. Szczyt ich popularności przypadł na okres międzywojenny.
Muzeum w Łęczycy posiada interesującą kolekcję chust. Tworzą ją zarówno te oryginalne, przedwojenne, jak również powstałe w czasie projektu Rekonstrukcja łęczyckich chust kamelowych, zrealizowanego wspólnie z Muzeum Archeologicznym i Etnograficznym w Łodzi w 2007 r.